Inspanningsonderzoek

Er kunnen verschillende redenen zijn waarom je een inspanningsonderzoek wilt laten doen:

• de huisarts heeft je verwezen
• je hebt klachten van kortademigheid of pijn op de borst bij inspanning
• prestaties niet meer zoals je zelf zou willen
• je wilt je trainingszones weten
• een verslag is nodig voor een wedstrijd of evenement
• je wilt gerichter gaan trainen
• je bent benieuwd of alles wel goed is
• een andere redenen……

Wat houdt een inspanningsonderzoek bij SMC Aalsmeer in?

Voordat je bij de sportarts komt voor je inspanningsonderzoek krijg je een vragenformulier toegestuurd. Dit vul je thuis rustig in. Probeer deze vragenlijst zo volledig mogelijk in te vullen; alle medicatie (met dosering), je voorgeschiedenis (eerdere operaties of onderzoeken bij artsen) etc..
Bij de afspraak met de sportarts neemt de sportarts deze ingevulde vragenlijst met je door.
Bij het onderzoek:

• Meten van lengte en gewicht en het bereken van de BMI.
• De sportarts luistert naar hart en longen en meet de bloeddruk.
• Maken van een ECG (hartfilmpje) in rust.
• Daarna gaat de inspanning voor je pas beginnen.

De inspanning wordt gedaan op een fiets ergometer (een hometrainer die nauwkeurig instelbaar is op geijkte vermogens). De fiets zal worden afgesteld op je maat. Als je eigen fietsschoenen hebt mag je die (evt. met pedalen) meenemen.
Op de fiets zittend worden de elektroden voor het ECG aangebracht: zes op de borst, rondom het hart en vier op de rug. Elektroden zijn ronde stickers of zuignapjes met een diameter van 2-3 cm. 
Voor een goede registratie is het van belang dat er geen/weinig borsthaar meer is; het is dus verstandig om dit voor het onderzoek weg te halen.
Met deze elektroden wordt een inspannings-ECG gemaakt. Dit is een elektrocardiogram dat wordt gemaakt terwijl je lichamelijke inspanning verricht. Het doel is om stoornissen van het hart op te sporen die door de inspanning worden uitgelokt of verergerd. Meestal gaat het om ischaemie (onvoldoende doorbloeding) van de hartspier maar soms om hartritmestoornissen.
De bloeddruk wordt ook gemeten tijdens deze test, dus de bloeddrukmanchet blijft tijdens het fietsen om de arm zitten.
Als alles is aangesloten mag je beginnen met fietsen. De sportarts zal je uitleggen waar je tijdens het fietsen op moet letten.

De inspanning begint makkelijk, alsof je met de wind mee fietst, maar wordt steeds zwaarder. Het fietsen zelf duurt ongeveer 15 minuten. Het totale onderzoek duurt langer omdat alles moet worden aangesloten, de fiets op de goede stand gezet moet worden etc.
De sportarts bekijkt het ECG tijdens het fietsen en houdt je goed in de gaten.
Als je niet meer zwaarder kan fietsen, gaat de weerstand er weer af en mag je nog drie minuten rustig uitfietsen. Dan wordt de bloeddruk nog een keer gemeten en de hartslag na drie minuten uitfietsen.
Na het inspanningsonderzoek wordt een deel van de informatie direct al met je besproken.
De rest volgt later in een verslag dat naar jezelf en je huisarts zal worden gestuurd.

Inspanningsonderzoek met ECG en met ademanalyse (0114)

Dit onderzoek is als hierboven beschreven met als toegevoegde waarde de ademanalyse.

Ademanalyse

Tijdens het fietsen spannen je spieren aan. Hierdoor kan je tegen de weerstand die de fiets levert trappen. Bij dit aanspannen verbruikt je energie. Bij een lage intensiteit van de inspanning verbrandt je vooral vetten om deze energie te krijgen. Hier is (veel) zuurstof voor nodig. Bij hogere intensiteit zullen ook steeds meer koolhydraten worden verbrand om de fietsbeweging te kunnen blijven maken. 
De zuurstof (O₂), die via long, hart en het bloed naar de spier wordt vervoerd kan worden gemeten in de ingeademde lucht met speciale ademanalyse apparatuur. Dit wordt gedaan door een mondkapje over neus en mond te doen. Je kunt door de opening vrij ademen. De in en uitgeademde lucht wordt gemeten.
In de uitgeademde lucht wordt de koolstofdioxide (CO₂) gemeten, die als afvalstof bij de verbranding in het lichaam wordt gevormd.
Wanneer er niet voldoende zuurstof in de spier is kan de spier zelfs zonder zuurstof energie maken. Hierbij wordt er verhoudingsgewijs meer koolstofdioxide geproduceerd. Dit kan je meten in de uitademing met de ademanalyse apparatuur.
Aan de hand van de ademanalyse kun je dan afleiden wat voor verbranding er in de spier plaatsvindt: verbranding van vetten en/of koolhydraten en verbranding met of zonder zuurstof.
Door deze meting krijg je een goed beeld hoe deze processen in jouw lichaam verlopen. De bijpassende hartslagen en weerstanden worden daarbij ook gemeten.
Met al deze getallen bij elkaar kan je je trainingen heel gericht gaan indelen.
Ook als je niet heel sportief bent kan een inspanningsonderzoek met ademanalyse veel inzicht geven in je huidige toestand/ conditie. Zo is voor mensen die snel moe zijn, moe zijn gebleven na hun Covid besmetting, mensen na een I.C. (intensive care) opname, mensen met hartklachten, mensen die voor een chronische ziekte of kanker behandeld worden inzicht in deze zones ook van toegevoegde waarde. Mensen met bovenstaande aandoeningen/ klachten krijgen dan inzicht in hun belastbaarheid. Als je weet waar die grenzen liggen kan je je energie ook beter verdelen.

Inspanningsonderzoek voor bv een check up of het bepalen van je conditie of hartslagzones vallen niet onder de basiszorg verzekering (ook niet met een verwijzing van de huisarts).
Maar als je geen verwijsbrief hebt kunt je toch een inspanningsonderzoek laten doen. Als je aanvullend bent verzekerd zou dit zelfs (deels) via je aanvullende verzekering kunnen.
U heeft een verklaring nodig voor een (internationaal) sport evenement (bijv. cyclosportiv, marathon of lange fietstocht). Dit valt niet onder de basiszorgverzekering. Je kunt de factuur evt. indienen bij je ziektekostenverzekeraar als je aanvullend bent verzekerd.

Ben je verwezen door je huisarts?

Je hebt een verwijsbrief van de huisarts nodig om via de basiszorgverzekering een inspanningsonderzoek te kunnen laten doen.
Zie voor uitleg van de kosten: Tarieven.