Bij een neurologisch onderzoek wordt de patiënt gevraagd om enkele taken uit te voeren. Aan de hand van deze opdrachten wordt de coördinatie bepaald. Een voorbeeld van zo’n taak is het met gesloten ogen aanwijzen van de eigen neus. De coördinatie wordt geregeld in de kleine hersenen en zegt dus iets over de werking hiervan. Ook de manier van lopen en het evenwicht zeggen iets over iemands coördinatie.
Reflexen lopen via reflexbogen (een soort snelweg die de reflex aflegt). Bij reflexbogen zijn zintuigcellen, sensorische zenuwen, het centraal zenuwstelsel, motorische zenuwen en spieren betrokken. Het onderzoek van de reflexen geeft informatie over de samenwerking tussen deze verbindingen. Reflexen verlopen automatisch, zonder tussenkomst van de hersenen. Wij gebruiken o.a. de test waarbij met een hamertje op de knie wordt geslagen waardoor het been gaat bewegen. Tevens wordt bij het neurologisch onderzoek gekeken naar snelheid en kracht van spierbewegingen, de spanning van de spier in ruststand (tonus) en de coördinatie van de spierbewegingen.
